ਬੇ-ਭੀ ਜ਼ਹਰ ਨਹੀਂ ਜੋ ਖਾ ਮਰਨ
ਕੁਛ ਸ਼ਰਮ ਨ ਹਿੰਦੁਸਤਾਨੀਆਂ ਨੂੰ ।
ਕਿਆ ਹਿਆ ਇਹਨਾਂ ਰਾਜਿਆਂ ਨੂੰ
ਕੁਝ ਲੱਜ ਨਹੀਂ ਤੂਰਾਨੀਆਂ ਨੂੰ ।
ਭੈੜੇ ਭਰ ਭਰ ਕੇ ਦੇਵਣ ਖਜ਼ਾਨੇ
ਫ਼ਾਰਸੀਆਂ ਖੁਰਾਸਾਨੀਆਂ ਨੂੰ ।
ਵਿਚ ਢੂਣੀਆਂ ਦੇ ਪਾਣੀ ਨੱਕ ਡੋਬਣ
ਜੇ ਲਹਿਣ ਨਾ ਵੱਡਿਆਂ ਪਾਣੀਆਂ ਨੂੰ ।
ਹਿੱਕੇ ਤਾਂ ਮਾਰ ਕਟਾਰੀ ਮਰੋ
ਜੇ ਸਕੋ ਨ ਮਾਰ ਈਰਾਨੀਆਂ ਨੂੰ ।
ਦਾੜ੍ਹੀਆਂ ਚਾ ਮੁਨਾਈਆਂ ਅਖੀਵਨ
ਕਸ਼ਫ(ਹੈਫ) ਏ ਇਹਨਾਂ ਜ਼ਨਾਨੀਆਂ ਨੂੰ ।
ਤੋਪਚੀਆਂ ਜ਼ੰਬੂਰਚੀਆਂ ਨੂੰ
ਬਰਕੰਦਾਜ਼ਾਂ ਬਾਨੀਆਂ ਨੂੰ ।
ਇਹਨਾਂ ਬਾਂਕਿਆਂ ਟੇਢਿਆਂ ਡਿੰਗਿਆਂ ਨੂੰ
ਇਹਨਾਂ ਤੁਰਕੀਆਂ ਆਕੜਖਾਨੀਆਂ ਨੂੰ ।
ਨੋਕ ਬੰਦਾਂ ਦੱਖਣੀ ਜਾਮੇ ਬਾਂਕੇ
ਤੇ ਪੋਸ਼ ਕਮਾਨੀਆਂ ਨੂੰ ।
ਇਹਨਾਂ ਪਲੱਥੇਬਾਜ਼ਾਂ ਨੂੰ
ਇਹਨਾਂ ਫੀਲਕੱਦਾਂ ਅਫਗਾਨੀਆਂ ਨੂੰ ।
ਇਹਨਾਂ ਤੱਬਤੀਆਂ ਕੁਸ਼ਤੀਗੀਰਾਂ ਨੂੰ
ਇਹਨਾਂ ਤੀਰਅੰਦਾਜ਼ ਕਮਾਨੀਆਂ ਨੂੰ ।
ਹੈਦਰ ਆਖ ਇਹਨਾਂ ਹੀਜੜਿਆਂ ਨੂੰ,
ਹੇਜ਼ਾ ਨਾ-ਮਰਦਾਨੀਆਂ ਨੂੰ ।੧੪।
