ਭਾਵੇਂ ਲਹੂ ਵੀ ਦੇਣਾਂ ਪੈ ਜਾਏ, ਕਰੇ ਉਜਾਲਾ ਕੋਈ ਤੇ ।
ਹੋਰ ਨਹੀਂ ਤੇ ਇਕ ਅੱਧਾ ਹੀ ਦੀਵਾ ਬਾਲੇ ਕੋਈ ਤੇ ।
ਵੇਲੇ ਦੇ ਫ਼ਿਰਓਨ ਦੇ ਅੱਗੇ, ਹੱਕ ਦਾ ਕਲਮਾਂ ਆਖਣ ਲਈ,
ਹੋਠਾਂ ਉੱਤੇ ਚੁੱਪ ਦੇ ਲੱਗੇ, ਤੋੜੇ ਤਾਲੇ ਕੋਈ ਤੇ ।
ਦਿਲ ਦੀ ਏਸ ਕਿਤਾਬ ਦੇ ਵਰਕੇ, ਕਦ ਤੱਕ ਖ਼ਾਲੀ ਰਹਿਣੇ ਨੇ,
ਇਹਨਾਂ ਉੱਤੇ ਪਿਆਰ ਦੇ ਲਿਖਦਾ, ਲਫ਼ਜ਼ ਨਿਰਾਲੇ ਕੋਈ ਤੇ ।
ਅੱਜ ਵੀ ਝੂਠਾਂ ਦੀ ਨਗਰੀ ਵਿਚ, ਲੋੜ ਕਿਸੇ ਸੁਕਰਾਤ ਦੀ ਏ,
ਅੱਜ ਵੀ ਆਪਣੇ ਹੱਥੀਂ ਪੀਵੇ ਜ਼ਹਿਰ ਪਿਆਲੇ ਕੋਈ ਤੇ ।
ਜਿਉਂਦਿਆਂ ਭਾਵੇਂ ਸੁੱਕ ਮੋਇਆ ਵਾਂ, ਚੰਨ ਦੇ ਚਿੱਟੇ ਚਾਨਣ ਨੂੰ
ਪਰ ਹੁਣ 'ਆਸਿਫ਼' ਚਾਹੁਣਾਂ, ਕਬਰੇ ਦੀਵਾ ਬਾਲੇ ਕੋਈ ਤੇ ।
