ਲਾਮ-ਲਇਆ ਛਿੱਕ ਤਿਲ ਦੀ ਫਾਹੀ,
ਮਿੱਸੀ ਸਫਾ ਕੁਨੋਂ ਤਿਲਕ ਲਇਆ ।
ਪਾਨਾਂ ਦਾ ਰੰਗ ਲੱਗਾ ਮੱਥੈ,
ਹਿੰਦੂ ਜੌਰੋ ਜਫਾ ਕੁਨੋਂ ਤਿਲਕ ਲਇਆ ।
ਮਾਣੀ ਮਸ ਮਿੱਠੀ ਲਬ ਕਤਰਾ,
ਕਲਕ ਕਜ਼ਾ ਕੁਨੋਂ ਤਿਲਕ ਲਇਆ ।
ਯਾ ਵਤ ਜਿਵੇਂ ਤੂਰ ਥੀਂ ਮੂਸਾ,
ਮਸਤ ਲਕਾ ਕੁਨੋਂ ਤਿਲਕ ਲਇਆ ।
ਵੇਖ ਚਾਹਿ ਜ਼ਨੱਖਦਾਂ ਇਹ ਦਿਲ ਮੈਂਡਾ ਭੀ,
ਜ਼ੁਲਫਿ ਦੁਤਾ ਕੁਨੋਂ ਤਿਲਕ ਲਇਆ ।
ਹੈਦਰ ਪੌਸੈਂ ਤਾਂ ਯਾਰ ਦੇ ਗਲ ਹੁਣ,
ਗਬ ਗਬ ਚਾਹ ਕੁਨੋਂ ਤਿਲਕ ਲਇਆ ।੨੩।
ਕਾਫ-ਕੱਜਲ ਅੱਖੀਂ ਨੈਣ ਸਿਪਾਹੀ,
ਖ਼ੂਨੀ ਮਸਤ ਨਿਗਾਹ ਵਲੇ ।
ਅੱਖੀਂ ਹਾਥੀ ਮਹਾਵਤ ਖੂਨੀ,
ਦੀਦੇ ਕਰਨ ਫਨਾਹ ਵਲੇ ।
ਮੈਂਡੇ ਭਾ ਜੋ ਹਾਥੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚ,
ਫਾਥੀ ਚੂੜੇਦਾਰ ਗਿਆਹ ਵਲੇ ।
ਅਲੀ ਹੈਦਰ ਹਾਥੀ ਵਾਲੇ ਨੂੰ,
ਚੂੜੇ ਦਾ ਕਰੇ ਨਿਗਾਹ ਵਲੇ ।
ਅਖੀਂ ਦੇ ਢੋਲਣ ਸਾੜ ਮੈਂਡੇ
ਵਾਸਤੇ ਹੋ ਬੇਹਾਲ ਵੱਤਾਂ ।
ਜਦੋਂ ਛੇੜ ਮਹੀਂ ਬੇਲੇ ਵੰਜਣਾ ਏਂ
ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਆਖੇ ਤੈਂਡੇ ਨਾਲ ਵੱਤਾਂ ।
ਮੈਨੂੰ ਜੀਂਵਦੀ ਮੂਲ ਨਾ ਜਾਣ ਢੋਲਣ,
ਮੋਈ ਤੈਂਡੜੇ ਨਾਲ ਖਿਆਲ ਵੱਤਾਂ ।
ਹੈਦਰ ਦੇਸ ਢੋਲਣ ਦੇ ਵੈਸਾਂ,
ਛੋੜ ਕੇ ਝੰਗ ਸਿਆਲ ਵੱਤਾਂ ।
