ਲਾਰੇ ਸਾਨੂੰ ਲਾਓ ਨਾ
ਨਵੇਂ ਸਿਆਪੇ ਪਾਓ ਨਾ
ਅਸਲੀ ਸ਼ੈਅ ਦੀ ਮਾਂਗਤ ਹਾਂ
ਝੂੰਗੇ ਤੇ ਟਰਕਾਓ ਨਾ
ਸਾਨੂੰ ਪਿਆਰ ਦੇ ਪੈਂਡੇ ਪਾ
ਲੀਕਾਂ ਫ਼ੇਰ ਮਿਟਾਓ ਨਾ
ਕਰ ਕੇ ਨੇਕੀ ਭੁੱਲ ਜਾਓ
ਪਿੱਛੋਂ ਕਦੀ ਜਤਾਓ ਨਾ
ਦਰ ਤੇ ਜਿਹੜਾ ਆ ਜਾਵੇ
ਖਾਲੀ ਹੱਥ ਵਲਾਓ ਨਾ
ਉਹਦੇ ਉੱਚ ਚੁਬਾਰੇ ਵੇਖ
ਆਪਣਾ ਜੀ ਤਰਸਾਓ ਨਾ
ਇਕ ਦੂਜੇ ਦੀਆਂ ਨੀਹਾਂ ਉਤੇ
ਆਪਣੀ ਕੰਧ ਬਣਾਓ ਨਾ
ਹਾਸੇ ਵੰਡੋ ਦੁਨੀਆਂ ਤੇ
ਸੁਕੀ ਅੱਖ ਰੁਆਓ ਨਾ
ਜਾ ਕੇ ਵਿਚ ਰਕੀਬਾਂ ਦੇ
ਸੱਜਣਾਂ ਨੂੰ ਅਜ਼ਮਾਓ ਨਾ
ਸੱਪ ਦੇ ਪੁੱਤਰ ਮੀਤ ਨਹੀਂ
ਚੁਲੀਆਂ ਦੁੱਧ ਪਿਆਓ ਨਾ
ਜਾ ਕੇ ਉਹਦੇ ਬੂਹੇ ਤੇ
ਰਹਿੰਦਾ ਭਰਮ ਗੁਵਾਓ ਨਾ
