ਮੇਰੇ ਦੇਵ !
ਮੈਂ ਲਹੂ-ਮਿੱਟੀ
ਰੂਹਾਂ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ
ਅਸਮਾਨਾਂ ਦੀ ਪੀਂਘ
ਸੋਹਣੇ ਨੇ ਰੰਗ
ਪਰ ਜਾਵੇ ਨਾ ਝੂਟੀ।
ਮੈਂ ਲਹੂ-ਮਿੱਟੀ ।
ਰੂਹਾਂ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ
ਪਿਆਰੀ ਏ ਵਾ
ਤੇ ਪਿਆਰੀ ਸੁਗੰਧਿ
ਪਰ ਰਜਦਾ ਨਹੀਂ ਪੇਟ,
ਇਹ ਮਾਸਾਂ ਤੋਂ ਨਿੰਮੀ
ਮਾਸਾਂ ਤੋਂ ਜੰਮੀ
ਜਿੰਦ ਮੰਗਦੀ ਏ : ਰੋਟੀ
ਹਾਏ ਲਹੂ-ਮਿੱਟੀ ।
ਦੇਵ-ਨੈਣਾਂ ਦੇ ਵਾਂਗ
ਦਰਿਆ ਨੇ ਸੀ ਤੱਕਿਆ
ਪਰ ਕੰਢੇ ਦੀ ਮਿੱਟੀ
ਨੇ ਜਿੰਦ ਖੋਰ ਸੁੱਟੀ
ਹਾਏ ! ਲਹੂ-ਮਿੱਟੀ ।
ਮੇਰੇ ਦੇਵ ! ਮੰਨਦੀ ਹਾਂ
ਤੇਰੇ ਪੈਰ ਨਹੀਂ ਡੋਲੇ
ਪਰ ਪੈਰਾਂ ਦੇ ਚਿੰਨ੍ਹ
ਤਾਂ ਪੈ ਚੁਕੇ ਸੀ ਤਾਂ ਵੀ,
ਮੇਰੇ ਰਾਹ-ਗੁਜ਼ਰ ।
ਜਦ ਆਪਣੀ ਹੀ ਛਾਤੀ
ਧਰਤੀ ਨੇ ਡਿੱਠੀ ।
ਹਾਏ ! ਲਹੂ-ਮਿੱਟੀ ।
ਰੂਹਾਂ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇ
ਤੇ ਆਤਮ ਪਹਿਚਾਣ
ਅਜੇ ਨਾ ਇਹ ਲੰਘੇ
ਜਿਸਮਾਂ ਦੀ ਲੀਕ,
ਆ ਤਾਂ ਉਲੰਘੇ
ਇਸ ਮਾਸਾਂ ਦੀ ਹੱਦ,
ਅਜੇ ਹੱਡ ਮਿੱਠੇ
ਅਜੇ ਚੰਮ ਮਿੱਠੇ
ਅਜੇ ਲਹੂ ਮਿੱਟੀ
ਮੰਗਦੀ ਏ:
ਲਹੂ-ਮਿੱਟੀ।
ਇਹ ਮਮਤਾ ਨਹੀਂ ਛੁੱਟੀ
ਇਹ ਚਾਹ ਨਹੀਂ ਨਿਖੁੱਟੀ
ਮੇਰੇ ਦੇਵ!
ਮੈਂ ਲਹੂ ਮਿੱਟੀ।
