ਲਿਖੋ
ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਹੈ
ਲਿੱਖਣ ਨਾਲ ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ
ਫ਼ਿਰ ਵੀ ਲਿਖੋ
ਲਿਖੋ
ਅਸਹਿਮਤੀ ਦੇ ਗੀਤ
ਅਪਣੇ ਹੀ ਪਰ ਕੁਤਰ ਰਹੀਆਂ ਨਜ਼ਮਾਂ
ਭਵਿੱਖ ਦੇ ਅਫ਼ਸਾਨੇ
ਇਕੋ ਰੰਗੇ
ਫ਼ੁੱਲ ਦੇ ਭਾਰ ਨਾਲ
ਮਰ ਜਾਣਾ ਹੈ ਅਸੀਂ ਪਰ
ਸ਼ਬਦਾਂ ਸਾਹ ਲੈਂਦੇ ਰਹਿਣਾ ਹੈ
ਲਿਖੋ
ਕਿ ਦੀਵਾਰਾਂ ਕਦੀ
ਚੀਖਾਂ ਨਹੀਂ ਸੁਣਦੀਆਂ
ਰੇਤ ਨੂੰ ਤਰ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਅੱਥਰੂ
ਕਿ ਅਦਲ ਬਸ ਲੋਕਾਚਾਰ ਹੈ
ਕਿ ਦੀਵਾਨ-ਏ-ਖ਼ਾਸ ਹੀ
ਦੀਵਾਨ-ਏ-ਆਮ ਹੈ
ਲਿਖੋ
ਕਿ ਚੁੱਪ ਬੋਲਿਆਂ ਨੂੰ ਨਹੀਂ
ਕੰਨਾਂ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਸੁਣਦੀ ਹੈ
ਰਾਤ ਦਾ ਅਰਥ ਕਦੀ ਦਿਨ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ
ਰਾਤ ਦਾ ਅਰਥ ਕਦੀ ਦਿਨ ਨਹੀਂ ਰਹਿਣਾ
ਅਪਣੀ ਮਿੱਟੀ ਚੋਂ
ਖੁਸ਼ਬੂ ਔਣੀ ਹੱਟ ਗਈ ਹੈ
ਦਰਜ ਕਰੋ
ਕਿ ਸੜਕ ਤੇ ਤੁਰਦੀ
ਬਘਿਆੜਾਂ ਦੀ ਭੀੜ ਵਿਚ
ਹਰ ਸ਼ਖ਼ਸ ਇਕ ਲੇਲਾ ਹੈ
ਲਿਖੋ
ਕਿ ਪਹਿਲਾ ਲਿਖਿਆ
ਪੂਰ ਰਿਹਾ ਨਵੀਆਂ ਕਬਰਾਂ
ਕਿ ਰਾਜਾ ਗਲਤ ਸੀ
ਗਲਤ ਹੈ, ਗਲਤ ਰਵੇਗਾ
ਲਿਖੋ
ਕਿ ਸ਼ਬਦ ਮੱਨੁਖ ਦੀ ਪਛਾਣ ਹੈ
ਸ਼ਬਦ ਦਾ ਹੋਣਾ ਮਨੁੱਖ ਦਾ ਹੋਣਾ
ਸ਼ਬਦ ਦੀ ਹੋਣੀ ਮਨੁੱਖ ਦੀ ਹੋਣੀ
ਬਸ ਲਿਖੋ
