ਮਨ ਦੇ ਮਚਾਣ ਤੋਂ ਕਦੇ ਰੂਹ ਦੀ ਉਚਾਣ ਤੋਂ
ਡਿਗਦੀ ਹਾਂ ਹੁਣ ਤਾਂ ਰੋਜ਼ ਹੀ ਮੈਂ ਆਸਮਾਨ ਤੋਂ
ਰੱਖੇ ਜੋ ਮੇਰੇ ਵਾਸਤੇ ਤੂੰ ਤੀਰ ਸਾਂਭ ਕੇ
ਕਿੰਨੇ ਕੁ ਮਹਿੰਗੇ ਹੋਣਗੇ ਉਹ ਮੇਰੀ ਜਾਨ ਤੋਂ
ਉਸ ਨੇ ਕਲੇਜੇ ਨਾਲ ਲਾ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਆਖਿਆ
ਵੱਡੀ ਨਾ ਹੁੰਦੀ ਸੁਹਣੀਏਂ ਆਇਤ ਕੁਰਾਨ ਤੋਂ
ਹੱਸੀਏ ਜਾਂ ਰੋ 'ਲੀਏ ਕਦੇ ਦਿਲ ਤਾਂ ਫ਼ਰੋਲੀਏ
ਚੁੱਪ-ਚਾਪ ਤੁਰ ਨਾ ਜਾਈਏ ਇਸ ਫ਼ਾਨੀ ਜਹਾਨ ਤੋਂ
ਇਸ ਤੋਂ ਪਰ੍ਹੇ ਤਾਂ ਸੂਲੀਆਂ 'ਤੇ ਇਸ਼ਕ ਝੂਮਦਾ
ਵਿਰਲਾ ਹੀ ਕੋਈ ਲੰਘਦਾ ਹੈ ਇਸ ਨਿਸ਼ਾਨ ਤੋਂ
