ਮਸਤ ਹਵਾਵਾਂ ਖੁਸ਼ਬੂ ਭਰੀਆਂ, ਜਦ ਵੀ ਆਉਣ ਸਵੇਰੇ ।
ਦਿਲ ਦੇ ਵਿਹੜੇ ਕਿੰਨੀਆਂ ਯਾਦਾਂ, ਡੇਰੇ ਲਾਉਣ ਸਵੇਰੇ ।
ਕਿਸੇ ਦੀ ਅੱਖੋਂ ਕਦੇ ਨਾ ਸੁੱਕੇ, ਅੱਥਰੂਆਂ ਦਾ ਪਾਣੀ,
ਕਿਸੇ ਦੇ ਬੂਹੇ ਖ਼ੁਸ਼ੀਆਂ ਹਾਸੇ, ਝੂਮਰ ਪਾਉਣ ਸਵੇਰੇ ।
ਏਹੋ ਜਿਹੇ ਤੇ ਇਸ ਧਰਤੀ ਤੇ, ਲੱਭਦੇ ਟਾਵੇਂ ਟਾਵੇਂ,
ਜੋ ਝੋਲੀ ਵਿੱਚ ਖ਼ੁਸ਼ੀਆਂ ਭਰ ਕੇ, ਪਏ ਵਰਤਾਉਣ ਸਵੇਰੇ ।
ਬੇਖ਼ਬਰਾਂ ਦੇ ਸੱਜਣ ਜਦ ਲੈ, ਜਾਂਦੇ ਊਠਾਂ ਵਾਲੇ,
ਮਿੱਠੀਆਂ ਨੀਂਦਾ ਦੇ ਵਣਜਾਰੇ, ਫਿਰ ਪਛਤਾਉਣ ਸਵੇਰੇ ।
ਓਸ 'ਮਲੂਕ' ਦੇ ਤਾਅਬੇਦਾਰ ਨੇ, ਸੂਰਜ ਚੰਨ ਸਿਤਾਰੇ,
ਮੇਰੇ ਵਿਹੜੇ ਕਿਰਨਾਂ ਲੈ ਕੇ ਆਵੇ ਕੌਣ ਸਵੇਰੇ ।
