ਮੌਸਮ ਨਾ ਗੁਜ਼ਰ ਜਾਵੇ ਅਹਿਸਾਸ ਨ ਠਰ ਜਾਵੇ
ਤੇਰਾ ਪਾਣੀ ਬਰਸਣ ਤਕ ਮੇਰੀ ਪਿਆਸ ਨ ਮਰ ਜਾਵੇ
ਇਸ ਪਿਆਸੀ ਨਗਰੀ ਵਿਚ ਇਕ ਤੇਰਾ ਦਿਲ ਦਰਿਆ
ਤੇਰੇ ਬੂਹੇ ਤੋਂ ਉਠ ਕੇ ਇਹ ਫਕੀਰ ਕਿਧਰ ਜਾਵੇ
ਇਸ ਬਾਗ 'ਚ ਤਿਤਲੀ ਦੀ ਆਮਦ 'ਤੇ ਜੇ ਕਿੰਤੂ ਹੈ
ਮੁਮਕਿਨ ਹੈ ਫੁੱਲਾਂ 'ਚੋਂ ਫਿਰ ਮਹਿਕ ਵੀ ਮਰ ਜਾਵੇ
ਕੀ ਦੁੱਖ ਹੈ ਲਹਿਰਾਂ ਨੂੰ ਪੁੱਛਦਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਕੋਈ
ਹਰ ਕੋਈ ਸਾਹਿਲ 'ਤੇ ਆਵੇ ਤੇ ਗੁਜ਼ਰ ਜਾਵੇ
ਕੋਈ ਖਾਬ ਜਿਹਾ ਬਣ ਕੇ ਨੈਣਾਂ ਵਿਚ ਘੁਲ ਜਾਂਦਾ
ਫਿਰ ਅੱਥਰੂ ਬਣ ਕੇ ਦਾਮਨ ਤੇ ਬਿਖਰ ਜਾਵੇ
ਤੇਰੀ ਇਕ ਸਿਸਕੀ ਹੀ ਮੇਰੀ ਜਾਨ 'ਤੇ ਭਾਰੀ ਹੈ
ਉਂਜ ਤਾਂ ਤੂਫਾਨ ਕੋਈ ਨਿਤ ਆ ਕੇ ਗੁਜ਼ਰ ਜਾਵੇ
ਜੀਹਨੂੰ ਜੀਵਨ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ ਉਹਦਾ ਏਨਾਂ ਕੁ ਕਿੱਸਾ ਹੈ
ਇਕ ਲਾਟ ਜਿਹੀ ਉੱਠੇ ਅਤੇ ਰਾਖ ਬਿਖਰ ਜਾਵੇ
ਹਰ ਯੁੱਗ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਕੋਈ ਬਾਲਮੀਕ ਪੈਦਾ
ਇਸ ਯੁੱਗ ਦੀ ਸੀਤਾ ਨੂੰ ਦੱਸਿਓ ਕਿ ਕਿਧਰ ਜਾਵੇ
