ਮੀਮ-ਮਤਾਂ ਛੋੜ ਘਨੀ ਰਾਤ ਗਈ
ਕਦੀ ਖੋਲ੍ਹ ਤਨੀ ਗਲ ਲਗ ਸਵੇਂ ।
ਕਦੀ ਸੀਨੇ ਦੇ ਨਾਲ ਸੀਨਾ ਲੱਗੇ
ਹੈ ਹੈ ਅੱਗ ਲੱਗੀ ਸੀਨੇ ਲੱਗ ਸਵੇਂ ।
ਪਰ ਸਾਹਿਬਾਂ ਖੜੀ ਕੂਕੇਂਦੀ ਮਿਰਜ਼ਾ
ਸਾਂਦਰਬਾਰ ਤੋਂ ਲੰਘ ਸਵੇਂ ।
ਇਹ ਮਿਲੀਆਂ ਵਾਹਰਾਂ ਵੱਸ ਨ ਕੋਈ
ਕਿਥੋਂ ਲਿਖਿਆ ਅੱਗ ਸਵੇਂ ।
ਲੈ ਖਾਰੇ ਤੋਂ ਸਾਹਿਬਾਂ ਨੱਸੇਂ
ਕਿਹੜੀ ਡਾੜ੍ਹੀ ਤੇ ਤੱਗ ਸਵੇਂ ।
ਹੁਣ ਸੱਸੀ ਜਿਵੇਂ ਪੁਨੂੰ ਵੇਖੇਂ
ਮਤਾਂ ਨਾਲ ਨਿਹੰਗ ਸਵੇਂ ।
ਹੈਦਰ ਜਾਗੇਂ ਤਾਂ ਥੀਵੇਂ ਮੁਕੱਰਬ,
ਵੇਖ ਕਦੀ ਸੁਹਰਗ ਸਵੇਂ ।੧੩।
