ਕਹਿੰਦਾ ਸੀ ਮੈਨੂੰ ਇਸ਼ਕ ਮੈਂ ਕਰਦਾ, ਕਿਤੇ ਤਾਂ ਜਿਸਮ ਮੇਰੇ ਦੀ ਭੁੱਖ ਸੀ।
ਸੱਤ ਜਨਮ ਦੀ ਸੀ ਗੱਲ ਉਹ ਕਰਦਾ, ਪਰ ਉਹਨੂੰ ਸੱਤ ਸਾਲਾਂ ਦਾ ਵੀ ਦੁੱਖ ਸੀ।
ਕਦੇ ਤਾਂ ਹਰ ਪਲ ਮੇਰੇ ਬਾਰੇ ਸੀ ਸੋਚਦਾ, ਅੱਜ ਮੇਰਾ ਨਾਮ ਲੈਣ ਤੋਂ ਵੀ ਡਰਦਾ ਕਿਉਂ?
ਕਦੇ ਮੈਨੂੰ ਇੱਕ ਪਲ ਦੇਖਣ ਲਈ ਵੀ ਮਰਦਾ ਸੀ, ਅੱਜ ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਦੇਖਣ ਤੋਂ ਵੀ ਡਰਦਾ ਕਿਉਂ?
ਉਦੋਂ ਤਾਂ ਸਾਡੀ ਗਲੀ ਲੰਘਣਾ ਆਮ ਸੀ ਤੇਰਾ, ਹੁਣ ਸ਼ਹਿਰ ਵੀ ਮੇਰੇ ਵੜਦਾ ਨਾ।
ਮੈਂ ਵੇਖਾਂ ਲੁੱਕ ਜਦ ਉਹਦੇ ਚਿਹਰੇ ਵੱਲ, ਹੁਣ ਤਾਂ ਕੋਲ ਵੀ ਮੇਰੇ ਖੜ੍ਹਦਾ ਨਾ।
ਮੇਰਾ ਹਰ ਇੱਕ ਲਾਰਾ ਤੈਨੂੰ ਸੱਚ ਸੀ ਲੱਗਦਾ, ਅੱਜ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਦਾ ਸੱਚਾ ਪਿਆਰ ਝੂਠ ਲੱਗਾ ਕਿਉਂ?
ਕੁਝ 'ਕ ਗੀਤ ਲਿਖੇ ਸੀ ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਲਈ, ਅੱਜ ਆਪਣੇ ਜਜ਼ਬਾਤਾਂ ਨਾਲ ਹੀ ਦੱਸ ਦਗ਼ਾ ਕਿਉਂ?
ਦੁਨੀਆਂ ਨਾਲ ਸੀ ਲੜਦਾ ਮੇਰੇ ਲਈ, ਅੱਜ ਦੁਨੀਆਂ 'ਚ ਹੀ ਤੂੰ ਭੰਡੀਂ ਜਾਵੇਂ।
ਬੇਵਫ਼ਾ ਸੀ ਆਖ ਕੇ ਲੰਘ ਜਾਨੈ, ਤੇ ਖ਼ਫ਼ਾ ਤੂੰ ਕਿਸ ਤੋਂ ਮੰਗੀ ਜਾਵੇਂ।
ਕੁੱਝ ਪੁੱਛ ਰਹੀ ਕਲਮ ਮੇਰੀ ਸ਼ੈਰੀ, ਦੱਸ ਜਵਾਬ ਮੈਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਦਏਂਗਾ ਤੂੰ।
ਕਹਿੰਦਾ ਸੀ ਰੂਹ ਤੈਨੂੰ ਨਾ ਭੁੱਲ ਸਕਦੀ, ਦੱਸ ਕਿੱਥੇ ਮਰ 'ਗੀ ਸ਼ੈਰੀ ਅੱਜ ਤੇਰੀ ਰੂਹ।
