ਮੇਰੇ ਆਲ ਦੁਆਲੇ ਰੇਖਾ ਖਿੱਚ ਗਿਆ ਕੋਈ ਆਣ ਏ ।
ਮੈਂ ਯਾਦਾਂ ਦੇ ਘੇਰੇ ਅੰਦਰ, ਖੁਦ ਫਸਿਆ ਨਹੀਂ ਜਾਣ ਕੇ ।
ਕਾਲੇ ਬਸਤਰ ਪਹਿਨੀ ਮੇਲੇ ਵਿਚ ਜਾਦੂਗਰ ਆਇਆ ਸੀ,
ਤੇ,ਉਸਨੇ ਮੈਨੂੰ ਲੱਭ ਲਿਆ ਸੀ, ਭੀੜ ਵਿਚੋਂ ਪਹਿਚਾਣ ਕੇ ।
ਅੱਜ ਕੱਲ ਜੋ ਵੀ ਲਿਖਣਾ, ਗਾਉਣਾ ਬਿਲਕੁਲ ਮੇਰੇ ਵੱਸ ਨਹੀਂ,
ਆਪਣੇ ਆਪ ਹੀ ਲਿਖ ਹੋ ਜਾਵੇ, ਉਹ ਜੋ ਕਹਿੰਦੈ ਆਣ ਕੇ ।
ਇਸ਼ਕ ਦੇ ਅੰਦਰ ਸੋਚ, ਦਲੀਲਾਂ, ਅਕਲਾਂ ਦਾ ਕੋਈ ਕੰਮ ਨਹੀਂ,
ਇਸ਼ਕ ਦੇ ਅੰਦਰ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ,ਪਹਿਲਾਂ ਮਨ ਵਿਚ ਠਾਣ ਕੇ ।
ਯਾਰ ਦੇ ਹੱਥੋਂ ਮਿਲਦੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਤੇ ਵੀ ਕਰਨੀ ਸ਼ੱਕ ਉਨ੍ਹੇ,
ਜਿਹੜਾ ਪੀਂਦੈ, ਘਰ ਦਾ ਪਾਣੀ, ਵੀ, ਪਾਣੀ ਚੋਂ ਛਾਣ ਕੇ ।
ਮੈਨੂੰ ਆਪਣਾ ਵੀ ਆਖੇਂ, ਤੇ, ਕਰਦੈਂ ਪਰਦਾਪੋਸ਼ੀ ਵੀ,
ਏਦਾਂ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਹੁੰਦੇ, ਮਹਿਰਮ ਜੀ, ਪਰਵਾਣ ਕੇ ।
ਮੈਂ ਤਾਂ ਇਸ਼ਕ ਦੀ ਪਰਿਭਾਸ਼ਾ ਨੂੰ, ਕੁਰਬਾਨੀ ਹੀ ਪੜਿਆ ਹੈ,
ਤੇ, ਹਵਸਾਂ ਮਾਰੇ ਪੜਦੇ ਦੇਖੇ, ਨੇ, ਮੈਂ ਕਬਜ਼ਾ ਜਾਣ ਕੇ ।
