ਮੇਰੇ ਬੋਲਾਂ ਦੇ ਚੰਨ ਸੂਰਜ, ਚਮਕਣ ਜੰਗਲ ਬਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ।
ਰਾਤ ਦੇ ਰਾਹੀ ਰਸਤਾ ਟੋਲ੍ਹਣ, ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਲਿਸ਼ਕਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ।
ਜਿਹੜੇ ਧਾੜਵੀਆਂ ਨੂੰ ਪਿੰਡੋਂ, ਬਾਹਰ ਕੱਢਣ ਨਿਕਲੇ ਸਨ,
ਮੇਰਾ ਅਣਖੀ ਪੁੱਤਰ ਵੀ ਸੀ ਉਹਨਾਂ ਸ਼ਾਹ ਅਸਵਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ।
ਮੈਂ ਸੱਜਣਾਂ ਦੀ ਦੂਰੀ ਕਾਰਣ ਅੱਤ ਕੁਮਲਾਇਆ ਰਹਿਣਾ ਵਾਂ,
ਕੂੰਜ ਵਿਛੜ ਕੇ ਡਾਰੋਂ ਹੋਵੇ, ਕੀਵੇਂ ਮੌਜ ਬਹਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ।
ਹਮਦਰਦੀ ਦੇ ਬੋਲਾਂ ਦਾ ਮੁੱਲ, ਮੇਰੇ ਬਾਝੋਂ ਦੱਸੇ ਕੌਣ,
ਸਦੀਆਂ ਤੋਂ ਮੈਂ ਲੱਭਦਾ ਫਿਰਦਾਂ, ਗ਼ਮਖ਼ਾਰੀ, ਗ਼ਮਖ਼ਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ।
ਅਣਖਾਂ ਵਾਲਾ ਪੁੱਤਰ ਘਰ ਵਿਚ ਲੰਮੀ ਤਾਣ ਕੇ ਸੁੱਤਾ ਏ,
ਪਿਉ ਦੀ ਪੱਗ ਤੇ ਮਾਂ ਦੀ ਚੁੰਨੀ, ਰੁਲ ਗਈ ਏ ਬਾਜ਼ਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ।
ਜੋ ਇਨਸਾਨ ਕਬੀਲੇ ਉੱਤੇ, ਸਿਰ ਵਾਰਣ ਤੋਂ ਡਰਦਾ ਏ,
'ਆਰਿਫ਼' ਉਹਨੂੰ ਕਦੇ ਨਾ ਮਿੱਥੀਏ, ਭੁਲ ਕੇ ਵੀ ਸਰਦਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ।
