ਮੇਰੇ ਖੱਬੇ ਸੱਜੇ ਪੱਥਰ ।
ਵਸਦੇ ਭੁੱਖੇ-ਰੱਜੇ ਪੱਥਰ ।
ਬੀਰ-ਬਹਾਦਰ ਗੱਜੇ ਪੱਥਰ।
ਬੁਜ਼ਦਿਲ ਪਿੱਛੇ ਭੱਜੇ ਪੱਥਰ ।
ਗੈਰਾਂ ਦੀ ਵੱਜਦੀ ਹੈ ਬੋਲੀ,
ਜਿੱਦਾਂ ਕੋਈ ਵੱਜੇ ਪੱਥਰ ।
ਕਲਯੁੱਗ ਦੇ ਇਸ ਯੁੱਗ ਅੰਦਰ ਵੀ,
ਪੱਥਰ ਤੋਂ ਮੂੰਹ ਕੱਜੇ ਪੱਥਰ ।
ਜਿਸਮਾਂ ਦਾ ਪਰਦਰਸ਼ਨ ਕਰਦੇ,
ਨਿਰਲੱਜੇ-ਨਿਰਲੱਜੇ ਪੱਥਰ ।
ਪੀ-ਪੀ ਕੇ ਮਜ਼ਲੂਮਾਂ ਦੀ ਰੱਤ,
ਜੋਕਾਂ ਵਾਂਗੂ ਰੱਜੇ ਪੱਥਰ ।
ਪੱਥਰ-ਚੌਧੇ ਤੋਂ ਮਗਰੋਂ ਵੀ,
ਸਾਡੇ ਦਰ ਵਿਚ ਵੱਜੇ ਪੱਥਰ ।
