ਮੇਰੇ ਖੰਭਾਂ 'ਚ ਏਨੀ ਕੁ ਪਰਵਾਜ਼ ਹੈ
ਜੇ ਮੈਂ ਚਾਹਾਂ ਤਾਂ ਅੰਬਰ ਵੀ ਸਰ ਕਰ ਲਵਾਂ
ਇਹ ਨਾ ਸਮਝੀਂ ਕਿ ਉੱਡਣਾ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੀ
ਤੇਰੇ ਕਦਮਾਂ 'ਚ ਜੇ ਬਸਰ ਕਰ ਲਵਾਂ
ਕੌਣ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਝੱਖੜਾਂ ਤੋਂ ਡਰ ਜਾਵਾਂਗੀ
ਕੌਣ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਬੇਮੌਤ ਮਰ ਜਾਵਾਂਗੀ
ਜੇ ਮੈਂ ਚਾਹਾਂ ਤਾਂ ਚੰਨ ਮੇਰਾ ਗਹਿਣਾ ਬਣੇ
ਜੇ ਮੈਂ ਚਾਹਾਂ ਤਾਂ ਸੂਰਜ 'ਤੇ ਪੱਬ ਧਰ ਲਵਾਂ
ਉੱਚੇ ਅਰਸ਼ਾਂ ਦੀ ਬਣ ਜਾਵਾਂ ਰਾਣੀ ਵੀ ਮੈਂ
ਏਸ ਧਰਤੀ ਦੀ ਦਿਲਕਸ਼ ਕਹਾਣੀ ਵੀ ਮੈਂ
ਬਲਦੇ ਸਹਿਰਾ 'ਚ ਸੜਨਾ ਵੀ ਹਾਂ ਜਾਣਦੀ
ਕੋਈ ਵਾਅਦਾ ਵਫ਼ਾ ਦਾ ਜਦੋਂ ਕਰ ਲਵਾਂ
ਔਖੇ ਰਾਹਾਂ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਦਿਲਾਸਾ ਤਾਂ ਦੇ
ਮੇਰੇ ਹੋਠਾਂ ਨੂੰ ਕੋਈ ਤੂੰ ਹਾਸਾ ਤਾਂ ਦੇ
ਕਿ ਮੈਂ ਏਨੀ ਵੀ ਪਿਆਸੀ ਨਹੀਂ ਮਹਿਰਮਾ
ਤੇਰੀ ਸਾਰੀ ਨਮੀ ਦੀ ਹੀ ਘੁੱਟ ਭਰ ਲਵਾਂ
