ਮੇਰੀ ਮੇਰੀ ਨਾ ਕਰ ਗਾਫ਼ਲ
ਇਹ ਧਨ ਜਾਣ ਪਰਾਇਆ ਈ ।
ਸਾਈਂ ਵਿਸਾਰ ਕੇ ਦੁਨੀਆਂ ਅੰਦਰ
ਸਿਰ ਤੋਂ ਖ਼ੌਫ਼ ਭੁਲਾਇਆ ਈ ।
ਸੁਖ ਅਨੰਦ ਛੋਡ ਕੇ ਆਪੇ
ਪੈਰ ਦੁਖਾਂ ਵਿੱਚ ਪਾਇਆ ਈ ।
ਹੂੰਝ ਪਾਪ ਦਾ ਕਲਰ ਕੂੜਾ
ਹਥੋਂ ਲਾਲ ਗੁਵਾਇਆ ਈ ।
ਭੈ ਭੰਜਨ ਸੁਖ ਸਾਗਰ ਸਰਵਰ
ਕਿਉਂ ਮਨ ਸਿਉਂ ਬਿਸਰਾਇਆ ਈ ।
ਪੰਜ ਉਚਕਿਆਂ ਰਲ ਮਿਲ ਤੈਨੂੰ
ਪਾ ਲਿਆ ਉਪਰ ਸਾਇਆ ਈ ।
ਮੋਹ ਮਾਇਆ ਨਾ ਵਿੱਚੋਂ ਕੱਢੇਂ
ਨਾਮ ਫ਼ਕੀਰ ਧਰਾਇਆ ਈ ।
ਚਿਟੀ ਚਾਦਰ ਸੰਤਾਂ ਵਾਲੀ
ਦਾਗ਼ ਸਿਆਹੀ ਲਾਇਆ ਈ ।
ਰੰਗ ਦਵੈਸ਼ ਜਿਸ ਮੈਲ ਨ ਧੋਤੀ
ਆਖ਼ਰ ਓਹ ਪਛਤਾਇਆ ਈ ।
ਸ਼ਾਹ ਗ਼ਰੀਬ ਸਭ ਇਕੋ ਥਾਂ ਤੇ
ਮਿਟੀ ਵਿੱਚ ਸਮਾਇਆ ਈ ।
ਛਡਕੇ ਮਹਿਲ ਮੁਨਾਰੇ ਸਭਨਾਂ
ਕੋਠਾ ਗੋਰ ਬਨਾਇਆ ਈ ।
ਵਾਰੋ ਵਟੀ ਹਰ ਇਕ ਤਾਈਂ
ਮੌਤ ਕਸੈਨ ਦਬਾਇਆ ਈ ।
ਵਾਂਗ ਪਤਾਸੇ ਬੰਦਾ ਬਣਿਆ
ਬਹੁਤ ਵੇਰ ਅਜ਼ਮਾਇਆ ਈ ।
ਤੇਰੇ ਨਾਲੋਂ ਡੰਗਰ ਚੰਗੇ
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੁਧ ਪਲਾਇਆ ਈ ।
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਮਨ ਦਾ ਕੁਸ਼ਤਾ ਕੀਤਾ
ਓਹਨਾਂ ਰੰਗ ਉਡਾਇਆ ਈ ।
ਸਤ ਸੰਤੋਖ ਨਾ ਧਾਰੇਂ ਅੰਦਰ
ਅਗਨੀ ਵਾਂਗ ਤਪਾਇਆ ਈ ।
ਲਦ ਗਏ ਵਨਜਾਰੇ ਲਖਾਂ
ਕਿਸੇ ਨਾ ਅੰਤ ਛੁਡਾਇਆ ਈ ।
ਕਾਰੂ ਛਡ ਖਜ਼ਾਨੇ ਸਭੇ
ਨੰਗੇ ਹਥ ਸਿਧਾਇਆ ਈ ।
ਹੁਸਨ ਜਵਾਨੀ ਜਾਨ ਪਰਾਨੀ
ਜਿਉਂ ਬਾਦਰ ਕੀ ਛਾਇਆ ਈ ।
ਉਸ ਨੇ ਪਾ ਲਈ ਫਤਿਹ ਜਹਾਨੋਂ
ਜਿਸ ਨੇ ਨਾਮ ਧਿਆਇਆ ਈ ।
ਧਿਆਨ ਸਿੰਘਾ ਪੜ੍ਹ ਹਰਿ ਹਰਿ ਮੰਤਰ
ਹੁਕਮ ਹਜ਼ੂਰੋਂ ਆਇਆ ਈ ।
