ਸਰਦੀਆਂ ਵਿਚ
ਹਵਾਈ ਚੱਪਲ ਪਾਈ
ਕੁਰਤੇ ਪਜਾਮੇ ਵਾਲਾ
ਇਕ ਬੰਦਾ
ਨਹਿਰ ਦੇ ਪਾਣੀ ਵਿਚ
ਗੁੰਗਲੂਆਂ ਤੋਂ
ਮਿੱਟੀ, ਪਾਲਾ ਉਤਾਰ ਰਿਹਾ
ਉਸ ਕੋਲ ਸਿਰਫ਼
ਹੱਡਾਂ ਨੂੰ ਢੱਕਣ ਜੋਗੀ ਜਿਲਦ ਹੈ
ਉਹ ਘੱਟ ਬੋਲਦੈ
ਇੱਕੋ ਕੀਮਤ ਲਾਉਂਦੈ
ਪੂਰਾ ਤੋਲਦੈ
ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਨੇ ਵੀ
ਉਹੋ ਜਿਹਾ ਹੀ ਤਕਿਐ ਉਸਨੂੰ
ਜੇਹੋ ਜੇਹਾ ਮੈਂ
ਸ਼ਰਾਬ ਨਾ ਉਸਦੇ
ਕੰਮ ਤੇ ਅਸਰ ਕਰਦੀ
ਨਾ ਦੇਹਿ ਤੇ
ਸਭ ਹੱਸਦੇ
ਰਾਵਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ
ਇਹ ਬੰਦਾ, ਜਿਸ ਕਾਲ ਮੰਜੀ ਦੇ ਪਾਵੇ ਨਾਲ ਬੱਧਾ
ਕੀਮੀਆਕਾਰ ਜੇਹੜਾ
ਫੁਲਕੇ ਚੋਂ ਹੀ ਕੱਢ ਲੈਂਦਾ
ਜੀਊਣ ਜੋਗੇ ਸਾਰੇ ਤੱਤ
ਜਿਸਦੀ ਹਰ ਬਿਮਾਰੀ ਦਾ
ਇਲਾਜ ਤੰਬਾਕੂ
ਰੋਂਦਾ ਹੱਸਦਾ ਵੀ ਨਹੀਂ
ਕੁਝ ਦੱਸਦਾ ਵੀ ਨਹੀਂ
ਸਿਵਾਏ ‘ਗੁੰਗਲੂ ਅਠੱਨੀ ਕਿਲੋ’
ਪੁੱਛਣ
ਜਾਂ ਖ਼ੁਦ ਵਾਜ ਮਾਰਨ ਵੇਲੇ
ਕਹਿਣ ਲੋਕੀ
ਸਬਰ ਮ੍ਹੋਕੀ
ਮ੍ਹੋਕੀ ਸਬਰ
ਬਰਫ਼ੀਲੀ ਸਵੇਰ
ਇਕ ਖ਼ਬਰ
ਆਪਣੀ ਲੰਕਾ ਅੰਦਰ
ਪਰਾਲੀ ਵਿੱਚ ਸੁੱਤਾ ਮ੍ਹੋਕੀ
ਤੇਲ ਵਾਲੀ ਚਿਮਣੀ ਡੁੱਲ੍ਹਣ ਨਾਲ
ਸੜ ਗਿਐ
ਮਰ ਗਿਐ।
