ਮੈਨੂੰ ਉਹ ਰੱਬ ਜਿਹੀ ਲੱਗਦੀ ਐ ।
ਜਦ-ਜਦ ਉਹਦੀਆਂ ਡੂੰਘੀਆ ਅੱਖਾਂ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀਆਂ ।
ਮੈਂ ਕਈ ਵਾਰ ਉਹਨੂੰ ਨਜ਼ਰ ਅੰਦਾਜ ਕਰਨ ਦਾ ਦਿਖਾਵਾ ਕਰਦਾ ।
ਪਰ ਦਿਖਾਵੇ ਦਾ ਅਰਥ ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਸਾਰੇ ਜਾਣਦੇ ਈ ਓ ।
ਕੋਲ਼ੋਂ ਲੰਘਦਿਆਂ ਜਦ ਵੀ ਉਹਦੇ ਵੱਲ ਟੇਢਾ ਜਿਹਾ ਦੇਖ ਲਵਾਂ ।
ਉਹ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਈ ਦੇਖ ਰਹੀ ਹੁੰਦੀ ਐ ।
ਕਦੇ-ਕਦੇ ਤਾਂ ਸੋਚਦਾ ਕਿ ਕੋਲ ਬੈਠ ਕੇ ਗੱਲ ਕਰਾਂ ।
ਪਰ ਉਹਦਾ ਰੁਤਬਾ ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਉੱਚਾ ਲੱਗਦੈ ।
ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਗਿਆਨ ਦਾ ਭੰਡਾਰ ਜਾਪਦੀ ਐ ।
ਇਕ ਸਕੂਨ ਐ ਉਹਦੇ ਚਿਹਰੇ 'ਤੇ ।
ਜਿਵੇਂ ਕਿਸੇ ਸ਼ੈਅ ਦੀ ਚਾਹ ਨਾ ਹੋਵੇ ਉਸਨੂੰ ।
ਮੈਨੂੰ ਉਹ ਸੰਪੂਰਨ ਜਾਪਦੀ ਐ ।
ਕੱਲ੍ਹ ਤਾਂ ਮੈਂ ਉਸਦੇ ਸੋਹਣੇ ਪੈਰ ਵੀ ਦੇਖ ਲਏ ।
ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਕਰਿਆ ਕਿ ਛੂਹ ਲਵਾਂ ਉਹਦੇ ਪੈਰ ।
ਤੇ ਮਹਿਸੁਸ ਕਰਾਂ ਸਵਰਗ ਦੀ ਛੋਹ ਨੂੰ ।
ਮੈਂ ਰੋਕ ਨਾ ਪਾਇਆ ਖ਼ੁਦ ਨੂੰ ।
ਬਹਿ ਗਿਆ ਉਹਦੇ ਕੋਲ਼ ਤੇ ਫੜ੍ਹ ਲਏ ਉਹਦੇ ਪੈਰ ।
ਇਸ਼ਕ ਹੋ ਗਿਆ ਐ ਓਹਦੇ ਨਾਲ਼ ।
ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੀ ਜਿਹੀ ਜਾਪਦੀ ਐ ।
ਉਹਨੇਂ ਵੀ ਹੌਲੇ ਜਿਹੇ ਮੇਰੇ ਸਿਰ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਿਆ ।
ਤੇ ਮੈਂ ਦੂਜੇ ਜਹਾਨ 'ਚ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ ।
ਮੈਂ ਉਹਨੂੰ ਐਨੀ ਨਜ਼ਦੀਕ ਤੋਂ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਦੇਖਿਆ ।
ਉਸਦੇ ਸਫ਼ੇਦ ਵਾਲ, ਝੁਰੜੀਆਂ ਤੇ ਡੂੰਘੀਆ ਅੱਖਾਂ ।
ਅੱਖਾਂ 'ਤੇ ਲੱਗਿਆ ਮੋਟੇ ਸ਼ੀਸ਼ਿਆਂ ਵਾਲ਼ਾ ਚਸ਼ਮਾਂ ।
ਤੇ ਖ਼ੁਰਦਰੇ ਹੱਥ । ਉਹ ਰੱਬ ਹੀ ਤਾਂ ਹੈ ।
ਅੱਜ ਉਹ ਬੇਬੇ ਮੇਰੀ ਆਪਣੀ ਐ ।
ਜਿਸਨੂੰ ਮੈਂ ਦਫ਼ਤਰ ਜਾਣ ਲੱਗਿਆਂ ਰਾਹ 'ਚ ਰੋਜ਼ ਦੇਖਦਾ ਸੀ ।
ਉਹ ਘਰੋਂ ਬਾਹਰ ਮੰਜੀ 'ਤੇ ਬੈਠੀ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਇੰਝ ਦੇਖਦੀ ਸੀ ।
ਜਿਵੇਂ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਲੱਭ ਰਹੀ ਹੋਵੇ ਮੇਰੇ 'ਚੋਂ ।
ਤੇ ਸ਼ਾਇਦ ਕੱਲ੍ਹ ਉਸਨੂੰ ਮਿਲ਼ ਵੀ ਗਿਆ ।
ਇੱਕ ਪੁੱਤਰ ।
