ਰਾਹੋਂ ਭੁੱਲ ਪਈਓਂ ਜਾ ਔਝੜ
ਭਲੀ ਹਦਾਇਤ ਪਾਈ ਧੀ ।
ਸੀਨਾ ਚਾਕ ਪਇਓਈ ਚਾਕੋਂ
ਅਜੇ ਭੀ ਮੱਤ ਨ ਆਈ ਧੀ ।
ਝੱਲਣ ਝੱਲ ਚਰੇਂਦੀ ਵਤੇਂ
ਝੱਲੀ ਝਿੜਕ ਲੋਕਾਈ ਧੀ ।
ਬੇਸਿਰ ਹੋ ਕੇ ਬਾਜ਼ ਨ ਆਵੇਂ,
ਬਿਰਹੋਂ ਦਿਲ ਭੁਲਾਈ ਧੀ ।
ਦਰਦ ਤੇਰੇ ਨਿੱਤ ਦੇਂਹ ਤੇ ਰਾਤੀਂ,
ਦੇਹੀ ਰੱਤ ਸੁਕਾਈ ਧੀ ।
ਹੈਦਰ ਚਾ ਛੱਡ ਚਾਲ ਅਵੱਲੀ
ਆ ਕਿਉਂ ਸ਼ਾਮਤ ਚਾਈ ਧੀ ।੭।
