ਰੇ ਮਨ ਪਾਪੀ ਵਰਜ ਰਿਹਾ ਮੈਂ ਸਿਮਰ ਸਦਾ ਸੁਖਦਾਈ ਨੂੰ
ਜੇਹਾ ਕਰਸੇਂ ਤੇਹਾ ਪਾਵੇਂ ਦੋਸ ਨ ਬਾਬਲ ਮਾਈ ਨੂੰ
ਨਾਨਕ ਦਾਦਕ ਸਾਜਨ ਸਾਦਿਕ ਕਿਹਾ ਨਿਹੋਰਾ ਭਾਈ ਨੂੰ
ਕਦੇ ਨ ਦਰਦ ਬੇਦਰਦਾਂ ਅੰਦਰ ਮਾਰਨ ਜਾਨ ਪਰਾਈ ਨੂੰ
ਤਰਦੀ ਐਸਾਂ ਕਰਦੀ ਸੀ ਹੁਣ ਮਾਰ ਲਿਆ ਮੁਰਗਾਈ ਨੂੰ
ਅੱਚਾਂ ਚੇਤ ਅਚਾਨਕ ਅਰਸ਼ੋਂ ਬਾਜ਼ ਪਏ ਘਰ ਆਈ ਨੂੰ
ਪੇਸ਼ ਜਮਾਂ ਦੇ ਪਿਆ ਪਰਾਨੀ ਛਡਕੇ ਧਰੀ ਧਰਾਈ ਨੂੰ
ਈਸ਼ਰ ਦਾਸਾ ਤਰਸ ਨ ਆਵੇ ਜ਼ਾਲਮ ਕਾਲ ਕਸਾਈ ਨੂੰ
