ਰਹਿਣਾ ਰਾਵੀ ਦੇ ਕਿਨਾਰ, ਰਾਂਝੂ ਨਾਲ ਬੰਨ੍ਹਾ।
ਝੰਗ ਸਿਆਲ ਭੀ ਛੋੜ ਕਰ, ਹੁਣ ਵੈਸੋਂ ਤਖ਼ਤ ਹਜ਼ਾਰੇ।
ਬੇਲੇ ਵੈਸਾਂ ਮਾਹੀ ਵਾਲੇ, ਤਰ ਤਰ ਨਦੀਆਂ ਨਾਲੇ।
ਰੂਹ ਰਾਂਝੂ ਦੇ ਰਮਜ਼ਾਂ ਲੁਟਿਆ, ਖੇੜੇ ਕਨੂੰ ਬੇ-ਜ਼ਾਰੀਆਂ।
ਛੱਡ ਵੈਸਾਂ ਤਖ਼ਤ ਹਜ਼ਾਰਾ ਵੇ, ਵੈਸਾਂ ਝੰਗ ਕੰਨੇ ਤੁਸ ਦੇ ਯਾਰ।
ਇਸ਼ਕ ਤੁਸਾਡੇ ਮਾਰਿਆ ਨਾਅਰਾ, ਝੰਗ ਸਿਆਲ ਭੀ ਜੋੜਿਅਮ ਸਾਰਾ।
ਤਖ਼ਤ ਹਜ਼ਾਰੇ ਆਂਦਿਆਂ ਦਵਾਲਾ।
ਇਸ਼ਕ ਵਾਲਿਆਂ ਤੇ ਜੋ ਤਯਾਨੇ ਮਾਰੇ, ਕੈਦੋ ਓਹੋ ਸ਼ਲ ਮਰੇ ਮਰੇ।
