ਰੁੱਖ ਨੇ ਜਦ ਵੀ ਸਹਿਮ ਕੇ ਪਾਏ ਕਜ਼ਾ ਦੇ ਵਾਸਤੇ ।
ਪੱਤਰ ਵੀ ਪਾਵਣ ਲੱਗ ਪਏ ਪਾਗਲ ਹਵਾ ਦੇ ਵਾਸਤੇ ।
ਪਾਣੀ ਦੀ ਇਕ ਵੀ ਬੂੰਦ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ ਜ਼ਮੀਨ ਵਲ ਪਈ,
ਪਾਉਂਦੇ ਨੇ ਸੁੱਕੇ ਖੇਤ ਪਏ ਉਡਦੀ ਘਟਾ ਦੇ ਵਾਸਤੇ ।
ਲੱਗਦਾ ਏ ਸਾਡਾ ਰੱਬ ਵੀ ਬਿਲਕੁਲ ਵਿਚਾਰਾ ਏ, ਜਿਵੇਂਮੰਗਦਾ
ਏ ਕੋਈ ਜਦ ਕਿਤੇ ਭਿੱਖਿਆ ਖ਼ੁਦਾ ਦੇ ਵਾਸਤੇ ।
ਦੁਨੀਆ ਤੇ ਆਪਣੇ ਟੌਹਰ ਦਾ ਜਜ਼ਬਾ ਤੇ ਹੈ ਬੜਾ ਪਰ,
ਕਰਨੇ ਆ ਕਿੰਨੇ ਫੇਲ ਪਏ ਆਪਣੀ ਵਕਾਅ ਦੇ ਵਾਸਤੇ।
ਬੁਤ ਨੇ ਅਸਾਡੇ ਜ਼ਿਹਨਾਂ 'ਚ ਮਤਲਬ ਪਰਸਤੀਆਂ ਦੇ,
ਰੱਬ ਦੇ ਹਜ਼ੂਰ ਸਿਜਦੇ ਵੀ ਸਾਡੇ ਜਜ਼ਾ ਦੇ ਵਾਸਤੇ ।
ਆਉਂਦੀ ਏ ਸ਼ਰਮ ਅਪਣਿਆਂ ਐਬਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਤੇ,
ਉੱਠਣ ਜੇ ਮੇਰੇ ਹੱਥ ਕਦੇ 'ਆਦਿਲ' ਦੁਆ ਦੇ ਵਾਸਤੇ ।
