ਵਾਉ-ਵੇਖਾਂ ਹੁਸਨ ਜਮਾਲ ਉਨਹਾਂ ਸੋਹਣਿਆਂ ਦਾ,
ਕਿਆ ਕੁਝ ਹੱਥ ਨ ਆਵੰਦਾ ਈ ।
ਨ ਉਹ ਰੰਗ ਨ ਸੂਰਤ,
ਪਰ ਖੁਬਸੂਰਤਾਂ ਥੋਂ ਉੱਠ ਧਾਵੰਦਾ ਈ ।
ਜੇ ਵਤ ਹੋਵੇ ਅੱਖੀਆਂ ਕਿਉਂ,
ਗੁਲ ਨਰਗਸ ਭਾਹ ਨ ਲਾਵੰਦਾ ਈ ।
ਜੇ ਵਤ ਹੋਵੇ ਪਲਕਾਂ,
ਕਿਉਂ ਨ ਡਿੰਗੜਾ ਖਾਰ ਸੁਹਾਵੰਦਾ ਈ ।
ਜੇ ਵਤ ਹੋਵੇ ਜ਼ੁਲਫ ਸਿਆਹ,
ਕਿਉਂ, ਕਾਲੜਾ ਨਾਗ ਡਰਾਵੰਦਾ ਈ ।
ਓਹੋ ਬੇਰੰਗਾ ਹੈਦਰ ਆਖ ਨਹੀਂ,
ਕੋਈ ਲੋਹੜਾ ਕੰਜ ਸੁਣਾਵੰਦਾ ਈ ।੩੫।
