ਅਜ ਚੰਨ ਸੂਰਜ ਜਿੰਦ ਦਾ ਪਏ ਵਣਜ ਕਰਦੇ ਨੇ ।
ਤੇ ਚਾਨਣ ਦੇ ਨਾਲ ਦੋਵੇਂ ਛਾਬੇ ਉਲਰਦੇ ਨੇ ।
ਫੇਰ ਸਾਨੂੰ ਕਿਉਂ ਤੇਰੀ ਦਹਲੀਜ਼ ਚੇਤੇ ਆ ਗਈ
ਲੱਖਾਂ ਖ਼ਿਆਲ -ਪੌੜੀਆਂ ਚੜ੍ਹਦੇ ਉਤਰਦੇ ਨੇ ।
ਰਾਤ ਨੂੰ ਸੁਪਨਾ ਤੇਰਾ ਮਣੀਆਂ ਤੇ ਮੋਤੀ ਦੇ ਗਿਆ
ਅਜ ਫੇਰ ਦਿਲ ਦੀ ਝੀਲ ਵਿਚ ਕੁਝ ਹੰਸ ਤਰਦੇ ਨੇ ।
ਇਹ ਬਾਤ ਤੇਰੇ ਇਸ਼ਕ ਦੀ ਕੀਕਣ ਮੁਕਾਵਾਂਗੇ ਅਸੀਂ
ਹਰ ਰਾਤ ਨੂੰ ਤਾਰੇ ਹੁੰਗਾਰਾ ਆਣ ਭਰਦੇ ਨੇ ।
ਚਾੜ ਦੇ ਮਾਰੂਥਲਾਂ ਦਾ ਅੰਤ ਨਾ ਪੈਂਦਾ ਕੋਈ
ਕਿਰਨਾਂ ਦੇ ਸਾਰੇ ਕਾਫ਼ਲੇ ਇਸ ਰਾਹ ਗੁਜ਼ਰਦੇ ਨੇ ।
ਤੋੜਦੀ ਹੈ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਹਰ ਵਾਰ ਆਪਣੇ ਕੌਲ ਨੂੰ
ਕੁਝ ਲੋਕ ਫਿਰ ਸਾਡੇ ਜਹੇ ਇਤਬਾਰ ਕਰਦੇ ਨੇ ।
