ਵਗਣਾ ਨਾਹੀਂ ਏਹੋ ਜਿਹੀਆਂ 'ਵਾਵਾਂ ਸਾਡੇ ਮਗਰੋਂ ।
ਟੁੱਟਣਾ ਨਾਹੀਂ ਕਦੇ ਵੀ ਇੰਜ ਤਨਾਵਾਂ ਸਾਡੇ ਮਗਰੋਂ ।
ਸਾਡੇ ਵਰਗੇ ਪਾਂਧੀਆਂ ਦਾ ਹੀ ਸੰਗ ਕਰਨ ਇਹ ਧੁੱਪਾਂ,
ਫੇਰ ਕਿਤੇ ਇਹ ਲੱਭਣੀਆਂ ਨਾਹੀਂ ਛਾਵਾਂ ਸਾਡੇ ਮਗਰੋਂ ।
ਸੁਹਣਿਆ ਚੰਨਾ ਤੇਰੀਉ ਈ ਇਕ ਸ਼ੈ ਥੀਂ ਤੇਰੇ ਉੱਤੇ,
ਕਿਸੇ ਨਾ ਸੁਟਣੀਆਂ ਸਾਡੇ ਵਾਂਗੂ ਲਾਵਾਂ ਸਾਡੇ ਮਗਰੋਂ ।
ਤਾਂਘ ਦੀ ਗਿੱਚੀ ਤੇ ਪੱਬ ਧਰਦੀਏ ਰਾਤੇ ਕਾਲੀਏ ਡੈਣੇਂ,
ਤੈਨੂੰ ਕਿਸੇ ਵੀ ਹੋਣਾ ਨਹੀਉਂ ਸਾਹਵਾਂ ਸਾਡੇ ਮਗਰੋਂ ।
ਸਾਡੇ ਵਸਦੇ-ਰਸਦੇ ਝੁੱਗੇ ਤਾਈਂ ਅੱਗਾਂ ਲਾ ਕੇ,
ਖੁੱਲੀਆਂ ਫਿਰਨ ਕਦੇ ਨਾ ਇੰਜ ਹਵਾਵਾਂ ਸਾਡੇ ਮਗਰੋਂ ।
ਦੂਹਰੀ ਆਸ ਦੀ ਏਸ ਵਸੋਂ ਦੇ ਇਕ ਵਸਨੀਕ 'ਖ਼ਿਆਲਾ',
ਏਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ ਓਸ ਨਿਥਾਵਾਂ ਸਾਡੇ ਮਗਰੋਂ ।
