ਮੈਂ ਵਣ ਦਾ ਸੰਘਣਾ ਬੂਟਾ,
ਠੰਢੀਆਂ ਮੇਰੀਆਂ ਛਾਵਾਂ ।
ਮਿੱਠੀਆਂ ਮੇਰੀਆਂ ਪੀਲੂ,
ਵੇ ਤੂੰ ਰਾਹੀਆ ਜਾਂਦਿਆ ।
ਭੁਖਣ-ਭਾਣਿਆ ਮਾਂਦਿਆ ।
ਆ ਝੱਟ ਕੁ ਸਾਹ ਲੈ,
ਮੇਰੀਆਂ ਪੀਲੂ ਖਾ ਲੈ,
ਮੇਰੀ ਛਾਵੇਂ ਬਹਿ ਲੈ ।
ਮੈਂ ਵਣ ਦਾ ਸੰਘਣਾ ਬੂਟਾ,
ਠੰਢੀਆਂ ਮੇਰੀਆਂ ਛਾਵਾਂ ।
ਕੀ ਹੋਇਆ ਪੰਧ ਸਾਰਾ ਅੱਗੇ ।
ਕੀ ਹੋਇਆ ਦਿਨ ਸਿਰ ਤੋਂ ਢਲਿਆ ।
ਜੀਵਨ ਪੈਂਡਾ ਡੂੰਘਾ ਮੁੰਨਿਆ !
ਪਰ ਇੰਜ ਧੁੱਪੇ ਸੜਿਆਂ,
ਧੁੱਦਲ ਫੱਕਿਆਂ ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ ਬਣਦਾ,
ਉਹੋ ਝੱਟ ਸੁਹਾਣੇ,
ਜਿਹੜੇ ਛਾਵਾਂ ਹੇਠ ਵਿਹਾਣੇ ।
ਇਹ ਛਾਵਾਂ ਵੀ ਚਾਰ ਦਿਹਾੜੇ,
ਚਾਰ ਦਿਹਾੜੇ ਜੋਬਨ,
ਮੁੜ ਪੱਤਰਾਂ ਨੇ ਝੜਨਾਂ ।
ਅੱਜ ਆ ਕੇ ਬਹਿ ਲੈ ਥੱਲੇ ।
ਮੈਂ ਵਣ ਦਾ ਬੂਟਾ ਸੰਘਣਾ
ਠੰਢੀਆਂ ਮੇਰੀਆਂ ਛਾਵਾਂ
