ਨਾ ਤੂੰ ਜਾਣੇ, ਨਾ ਮੈਂ ਜਾਣਾ,
ਕਿਥੋਂ ਸੁਰੂ, ਕਿਥੇ ਖਤਮ, ਵਕਤ।
ਇਸ ਧਰਤੀ, ਸੂਰਜ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਦਾ, ਸ਼ਾਇਦ,
ਅਨੰਤ ਕਾਲ ਤੱਕ, ਕਿੰਨੀ ਉਮਰ, ਵਕਤ।
ਨਾ ਤੇਰੀ ਜਿੰਦਗੀ ਮੈਂ ਜਾਣਾ, ਨਾ ਮੇਰੀ ਜਿੰਦਗੀ ਤੂੰ ਜਾਣੇ,
ਪਰ ਸਭ ਦੀ ਜਿੰਦਗੀ ਵੇਖਦਾ ਏ, ਇਹ ਵਕਤ।
ਨਾ ਤੂੰ ਜਾਣੇ, ਨਾ ਮੈਂ ਜਾਣਾ,
ਕਿਥੋਂ ਸ਼ੁਰੂ, ਕਿਥੇ ਖਤਮ, ਵਕਤ।
ਇਹਨਾਂ ਵੇਦਾਂ ਵਿੱਚ, ਪੁਰਾਣਾ ਵਿੱਚ,
ਹਰ ਗੱਲ ਵਿੱਚ ਮਿਲੇਗਾ, ਜਿਕਰ ਵਕਤ।
ਕੋਈ ਦਾਸਤਾਂ, ਕਿਸੇ ਦੀ ਸੁਰੂ ਕਰੇ,
ਸੁਣਾਉਂਦਾ ਕਹੇਗਾ, ਗੱਲ ਹੈ, ਉਸ ਵਕਤ।
ਨਾ ਤੂੰ ਜਾਣੇ, ਨਾ ਮੈਂ ਜਾਣਾ,
ਕਿਥੋਂ ਸ਼ੁਰੂ, ਕਿਥੇ ਖਤਮ, ਵਕਤ।
ਜਦੋਂ-ਜਦੋਂ ਵੀ ਮਾਲਕ ਦੇ ਦਰ ਹੋਈਏ,
ਪਤਾ ਲੱਗੇ ਨਾ ਬੀਤ ਜਾਏ, ਕਦੋ ਵਕਤ।
ਮਹਿਬੂਬ, ਮਹਿਬੂਬਾ, ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਬੈਹ,
ਕਹੇ ਰੁਕ ਜਾਹ, ਜਾਹ ਨਾ, ਅੱਗੇ ਵਕਤ।
ਨਾ ਤੂੰ ਜਾਣੇ, ਨਾ ਮੈਂ ਜਾਣਾ,
ਕਿਥੋਂ ਸ਼ੁਰੂ, ਕਿਥੇ ਖਤਮ, ਵਕਤ।
ਦੇਹ ਇਤਫ਼ਾਕ, ਦਿਲਾਂ ਨੂੰ ਜੋੜਦਾ ਏ,
ਪਾਵੇ ਵਿਛੋੜਾ'ਉਡਾਏ ਭੁੱਜੇ ਤਿੱਤਰ', ਇਹ ਵਕਤ।
ਦਿਲਾਂ, ਭੁੱਲ ਕੇ ਮਾੜਾ ਨਾ ਕਰ ਬੈਠੀ,
ਜੋ ਬੀਤ ਗਿਆ ਮੁੜ ਨਾ, ਆਵੇ ਵਕਤ।
ਨਾ ਤੂੰ ਜਾਣੇ, ਨਾ ਮੈਂ ਜਾਣਾ,
ਕਿਥੋਂ ਸ਼ੁਰੂ, ਕਿਥੇ ਖਤਮ, ਵਕਤ।
ਵਕਤ ਫਰਸ਼ੋ, ਚੁੱਕ ਲੈ ਜਾਵੇ, ਅਰਸ਼,
ਧਰਤੀ, ਪੈਰਾਂ ਥੱਲਿਓਂ ਖਿੱਚ, ਲੈਂਦਾ ਵਕਤ।
ਤੈਨੂੰ ਕੁੱਝ ਨਾ ਕੁੱਝ ਸਿੱਖਾ ਦਿੰਦਾ,
ਭਾਵੇਂ ਬਾਜੀ 'ਚ' ਦੇਵੇ ਹਾਰ, ਇਹ ਵਕਤ।
ਨਾ ਤੂੰ ਜਾਣੇ, ਨਾ ਮੈਂ ਜਾਣਾ,
ਕਿਥੋਂ ਸ਼ੁਰੂ, ਕਿਥੇ ਖਤਮ, ਵਕਤ।
ਗੱਲ, ਸੱਜਣ, ਯਾਰ ਦੀ ਕਰ ਲਈਏ,
ਗੱਲਾਂ ਕਰਨ ਦਾ ਜੇਕਰ, ਮਿਲੇ ਵਕਤ।
ਵੇਹਲ ਮਿਲੇ, ਇੱਕਲਿਆ ਬਹਿਣ ਦਾ ਜੇ,
ਯਾਦ, ਯਾਰ ਦੀ ਤੈਨੂੰ, ਲਿਆਉ ਵਕਤ।
ਨਾ ਤੂੰ ਜਾਣੇ, ਨਾ ਮੈਂ ਜਾਣਾ,
ਕਿਥੋਂ ਸ਼ੁਰੂ, ਕਿਥੇ ਖਤਮ, ਵਕਤ।
'ਮਾਂ' ਬਣਕੇ ਰੱਬ ਬਚਾ ਲੈਂਦਾ,
'ਸੰਤ' ਮੰਨਦੇ, ਸਾਡਾ ਵੀ ਪਿਉ ਵਕਤ।
ਦਿਨ ਰਾਤ ਕਮਾਈ ਵਿੱਚ ਲੀਨ ਰਹਿੰਦੇ,
ਜਾਣ ਦਿੰਦੇ ਨਾ ਅੱਗੇ ਨੂੰ, ਵੇਹਲਾ ਵਕਤ।
ਨਾ ਤੂੰ ਜਾਣੇ, ਨਾ ਮੈਂ ਜਾਣਾ,
ਕਿਥੋਂ ਸ਼ੁਰੂ, ਕਿਥੇ ਖਤਮ, ਵਕਤ।
ਉਸ ਰੱਬ ਤੇ ਵਕਤ ਦੀ ਕਦਰ ਸਿੱਖ ਲੈ,
ਵਕਤ ਆਉਣ ਤੇ, ਜੋ ਚਾਹੀਦਾ ਦੇਵੇ, ਇਹ ਵਕਤ।
ਕੋਈ ਅਹਿਸਾਨ ਕਿਸੇ ਨੇ ਕੀਤਾ ਸੀ,
ਸੰਦੀਪ ਭੁੱਲ ਨਾ ਜਾਈ ਤੂੰ, ਉਹ ਵਕਤ।
ਨਾ ਤੂੰ ਜਾਣੇ, ਨਾ ਮੈਂ ਜਾਣਾ,
ਕਿਥੋਂ ਸ਼ੁਰੂ, ਕਿਥੇ ਖਤਮ, ਵਕਤ।
ਮੈਂ ਜੋ ਕਰਦਾ, ਮੇਰੀ ਸੂਚੀ ਰੱਖੇ,
ਕੁੱਝ ਵੀ ਝੂਠ ਨਾ ਦੱਸਦਾ, ਇਹ ਵਕਤ।
ਅਸੀਂ ਵਿੱਛੜੇ ਕਦੇ ਤਾਂ ਮਿਲ ਜਾਈਏ,
ਕਰਾ ਫਰਿਆਦ 'ਰੱਬਾ' ਆਵੇ, ਉਹ ਵਕਤ।
ਨਾ ਤੂੰ ਜਾਣੇ, ਨਾ ਮੈਂ ਜਾਣਾ,
ਕਿਥੋਂ ਸ਼ੁਰੂ, ਕਿਥੇ ਖਤਮ, ਵਕਤ।
ਇੱਛਾ ਰੱਖ ਕੇ ਜੀਆ, ਮਿਲਣ ਚੰਗੇ ਦੀ ਤੂੰ,
ਵਕਤ ਆਉਣ ਤੇ, ਜਰੂਰ ਮਿਲਾਊ, ਵਕਤ।
ਕੁਝ ਸਿੱਖਣਾ 'ਪੂਰਨ ਸੰਤਾਂ' ਦੇ ਦਰ ਜਾਈ,
ਮੰਨ ਹੋਈਆ ਤਾਂ ਜਾਣ ਨੂੰ, ਮਿਲੂ ਵਕਤ।
ਨਾ ਤੂੰ ਜਾਣੇ, ਨਾ ਮੈਂ ਜਾਣਾ,
ਕਿਥੋਂ ਸ਼ੁਰੂ, ਕਿਥੇ ਖਤਮ, ਵਕਤ।
ਆਸ਼ਾ ਮੰਨ ਵਿੱਚ ਰੱਖ, ਦਿਲਾ ਡੋਲੀ ਨਾ,
ਕੁੱਝ ਵਕਤ ਲਈ ਹੁੰਦਾ, 'ਵਕਤ'ਗ੍ਰਹਿਣ ਵਕਤ।
ਚੋਟਾਂ ਮਾਰ-ਮਾਰ ਤੈਨੂੰ ਤਰਾਸ਼ ਕਰ ਦਿਓ,
ਬਣਾਉ ਪੱਥਰੋ ਮੂਰਤੀ, ਇਨਸਾਨ ਵਕਤ।
ਨਾ ਤੂੰ ਜਾਣੇ, ਨਾ ਮੈਂ ਜਾਣਾ,
ਕਿਥੋਂ ਸ਼ੁਰੂ, ਕਿਥੇ ਖਤਮ, ਵਕਤ।
