ਯਾਦ ਸੱਜਣਾ ਦੀ ਆ ਗਈ

ਤੜਕੇ ਦਾ ਪਹਿਰ ਯਾਦ ਸੱਜਣਾ ਦੀ ਗਈ

ਯਾਦ ਕਾਹਦੀ ਆਈ ਸਾਡੀ, ਜਿੰਦ ਤੜਫਾ ਗਈ

ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ ਬਿਖਰੇ, ਲਫ਼ਜ਼ ਕੱਠੇ ਹੋਣ ਲੱਗੇ

ਕਲਮ ਵੱਲ ਭੱਜੇ ਨਾਲੇ, ਹਾਸੇ ਠੱਠੇ ਹੋਣ ਲੱਗੇ

ਰੌਲ਼ਾ ਪੈਂਦਾ ਵੇਖ ਕਵਿਤਾ ਵੀ ਭੱਜੀ ਗਈ

ਤੜਕੇ ਦਾ ਪਹਿਰ ਯਾਦ ਸੱਜਣਾ ਦੀ ਗਈ

ਯਾਦ ਕਾਹਦੀ..

ਯਾਦ ਜਦੋਂ ਆਈ, ਸੋਹਣਿਆ ਵੱਲ ਕੀਤਾ ਗ਼ੌਰ ਜੀ

ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਸੱਜਣਾ ਕੱਢ ਰੱਖਿਆ ਹੋਣਾ ਟੌਹਰ ਜੀ

ਵੇਖਕੇ ਦਵਾਤ ਭੱਜੀ, ਸਿਆਹੀ ਭਰ ਪਿਆਸੀ ਵੱਲੇ

ਸਾਹੋ ਸਾਹ ਵੇਖੀ ਸਰਬ, ਕਵਿਤਾ ਜਦ ਗਾ ਰਹੀ

ਤੜਕੇ ਦਾ ਪਹਿਰ, ਯਾਦ ਸੱਜਣਾ ਦੀ ਗਈ

ਯਾਦ ਕਾਹਦੀ..

ਸੌਂਣ ਲੱਗੀ ਸੋਹਣਿਆ ਲਈ, ਸੁਫ਼ਨੇ ਸਜਾਇਆ ਸੀ

ਸੁਫ਼ਨੇ 'ਚ ਵੇਖਿਆ, ਬਰੂਹੇ ਸੋਹਣਾ ਆਇਆ ਜੀ

ਕਲਮ ਲਿਖਦੀ ਵੇਖ, ਵਰਕੇ ਨੇ ਮਨ ਭਰ ਲਿਆ

ਸਤਰਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਕਹਿੰਦਾ, ਮੈਂ ਵੀ ਲੋਕੋ ਤਰ ਗਿਆ

ਦੇਣ ਸੋਹਣੇ ਨੂੰ  ਸਿੱਠਣੀਆਂ, ਰੌਣਕ ਉਹਨਾਂ ਲਾ ਲਈ

ਤੜਕੇ ਦੇ ਪਹਿਰ ਯਾਦ ਸੱਜਣਾ ਦੀ ਗਈ

ਯਾਦ ਕਾਹਦੀ..

ਯਾਦ ਉਹਦੀ ਤੜਫਾਇਆ, ਅੱਖਾਂ ਹੰਝੂ ਭਰ ਆਇਆ

ਕੋਈ ਵੇਖ ਕੇ ਨਾ ਹੱਸੇ, ਨੈਣਾਂ ਘੁੰਡ 'ਚ ਛੁਪਾਇਆ

ਸੰਗ ਸੰਗ 'ਸਰਬ', ਲਿਖੀ ਸਤਰਾਂ ਨੂੰ  ਗਾਇਆ

ਕਦੇ ਮੇਲ ਵੀ ਕਰਾਊ, ਜਿਹਨੇ ਯਾਦਾਂ ਭਿਜਵਾਇਆ

ਕਰਦਾ ਉਹ ਵੀ ਹੋਣਾ ਯਾਦ, ਜਿਹੜੀ ਯਾਦ ਮੈਨੂੰ ਰਹੀ

ਤੜਕੇ ਦੇ ਪਹਿਰ ਯਾਦ ਸੱਜਣਾ ਦੀ ਗਈ

ਯਾਦ ਕਾਹਦੀ..

📝 ਸੋਧ ਲਈ ਭੇਜੋ