ਯੇ-ਯਾਰ 'ਅਕਰਬ ਹਬਲ ਉਲ ਵਰੀਦ' ਕੁਨੋਂ
ਭੌਂਦੀ ਵਤਾਂ ਹੁਣ ਥੱਕੀਆਂ ਮੈਂ ।
ਤਨੀ ਏਸ ਕਥਾ ਦੀ ਸ਼ਹਰਗ ਏ
ਸ਼ਾਇਦ ਕੱਪ ਘੱਤਾਂ ਹੁਣ ਥੱਕੀਆਂ ਮੈਂ ।
ਉਹ ਰਦਤੰਦ ਥੋਂ ਨੇੜੇ ਮੈਂਡੇ ਹੱਥ
ਕੇਹਾ ਘੱਤਾਂ ਹੁਣ ਥੱਕੀਆਂ ਮੈਂ ।
ਓਸ ਮੂੰਹ ਮਹਤਾਬ ਦੇ ਅੱਖਰ ਮੈਂ
ਕਿਵੇਂ ਕੱਤਾਂ ਹੁਣ ਥੱਕੀਆਂ ਮੈਂ ।
ਮਰਾਂ ਵੇ ਹੈਦਰ ਯਾਰ ਜਨਾਜ਼ੇ ਆਵੇ ਮਤਾਂ
ਹੁਣ ਥੱਕੀਆਂ ਮੈਂ ।੧।
