ਵਗਦੇ ਪਾਣੀ 'ਤੇ ਤੇਰਾ ਪਰਛਾਵਾਂ ਸੀ ।
ਮੇਰੇ ਲੇਖਾਂ ਦਾ ਕਿਹੜਾ ਸਰਨਾਵਾਂ ਸੀ ।
ਆਪਣੀ ਹੋਂਦ ਗੁਆ ਕੇ ਰਹਿ ਗਏ ਉਹ ਰਾਹੀ
ਰਾਹਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਮਾਣੀਆਂ ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਛਾਵਾਂ ਸੀ ।
ਮਨ ਦਾ ਪੰਛੀ ਕਿਹੜੇ ਬਾਗੀਂ ਜਾ ਬਹਿੰਦਾ
ਚੰਦਰਾ ਮੌਸਮ ਪਤਝੜ ਵਾਂਗ ਬਲਾਵਾਂ ਸੀ ।
ਇਕ ਚਿੜੀ ਦੀ ਮੌਤ ਤੇ ਆਖਿਰ ਕਿਉਂ ਏਨਾ
ਚੀਕ ਚਿਹਾੜਾ ਰਲ ਕੇ ਪਾਇਆ ਕਾਵਾਂ ਸੀ ।
