ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਅਨੰਤ ਰਾਮ ਨੂੰ ਦਿਨੋ ਦਿਨ ਸਿੱਟੇ 'ਚੋਂ ਘਾਟਾ ਪੈ ਰਿਹਾ ਹੈ । ਹੇ ਰੱਬਾ ! ਇਕ ਵਾਰੀ ਉਹਦਾ ਦਿਵਾਲਾ ਨਿਕਲ ਜਾਏ, ਤੇ ਮੈਂ ਵੀ ਆਪਣੇ ਮਨ ਦਾ ਗੁਬਾਰ ਕੱਢ ਲਵਾਂ। ਭਰਸਾ ਤਰਸਾ ਕੇ, ਮਿੰਨਤਾਂ ਕਰਾ ਕਰਾ ਕੇ ਮਾਰਾਂ ਤੇ ਫੇਰ ਮੇਰੇ ਕਾਲਜੇ ਠੰਢ ਪੈਂਦੀ ਹੈ।
ਵੇਖੋ, ਸਰਦਾਰ ਜੀ ! ਤੁਹਾਨੂੰ ਆਪਣੇ ਈ ਦਿਲ ਦਾ ਚੋਰ ਮਾਰਦਾ ਏ, ਨਹੀਂ ਤੇ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ, ਨਰੈਣ ਜਾਣਦਾ ਏ, ਕੋਈ ਗੱਲ ਨਹੀਂ।
ਮਹੇਸ਼ ਕਿਸੇ ਕੋਲ ਦਿਲ ਦਾ ਧੂੰਆਂ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕੱਢਦਾ।
ਸਰਲਾ ਦਾ ਜੀਵਨ ਕੀਹ ਸੀ, ਖ਼ੁਦਰੂ ਗੁਲਾਬ ਵਾਂਗ ਇੱਕ ਬੇ ਲੋੜਵੀਂ ਚੀਜ਼, ਸਗੋਂ ਇਉਂ ਕਹੋ, ਕਿ ਉਸ ਦਾ ਹਨ, ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਲਈ ਅੱਖ ਦਾ ਤਿਨਕਾ, ਰਾਹ ਦਾ ਕੰਝਾ ਤੇ ਦਿਲ ਦਾ ਬੋਝ ਸੀ।
ਉਸ ਨੇ ਮੇਰੇ ਪੁੱਤਰ ਨੂੰ ਇੰਨਾ ਦੁਖੀ ਕੀਤਾ। ਜੇ ਇਕ ਵਾਰੀ ਮੈਨੂੰ ਮਿਲ ਗਿਆ ਤਾਂ ਮੈਂ ਵੀ ਦਿਲ ਦੀ ਹਵਾੜ ਕੱਢਾਂਗਾ । ਛਿੱਤਰਾਂ ਨਾਲ ਮੈਂ ਉਸ ਦਾ ਸਿਰ ਪੋਲਾ ਕਰ ਦਿਆਂਗਾ।
ਪੂਰਨ ਚੰਦ ਦੇ ਅੰਦਰ ਉਮੀਦਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਨਵਾਂ ਨਾਚ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਿਆ, ਪਰ ਉਸ ਨੂੰ ਇਕ ਫਿਕਰ ਵੀ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਕਿਤੇ ਊਸ਼ਾ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਉਸ ਦੇ ਦਿਲ ਦੀ ਕੋਈ ਕੰਨੀ ਨੰਗੀ ਨਾ ਹੋ ਜਾਵੇ।
ਜੇ ਕਰ ਆ ਜਾਂਦੇ ਏਧਰ, ਕੱਠ ਹੋ ਕਿਤੇ ਬਹਿਕੇ, ਘੁੰਡੀਆਂ ਖੋਲ੍ਹਦੇ ਗੁੱਜੀਆਂ, ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਸੁਣਦੇ ਤੇ ਕਹਿੰਦੇ । ਮੈਨੂੰ ਦੇਂਦੇ ਦਿਲਾਸਾ, ਤੇਰੀਆਂ ਲੈਂਦੀ ਬਲਾਵਾਂ, ਦਿਲਬਰ ! ਦੱਸ ਛੱਡ, ਤੈਨੂੰ ਕਿਹੜੇ ਵਸਥੀਂ ਰਿਝਾਵਾਂ ?
ਇੱਕ ਤਾਂ ਵੀਰ ਦੇ ਮੂੰਹੋਂ ਪਿਆਰ-ਭਰੇ ਸ਼ਬਦ, ਤੇ ਦੂਜੀ ਉਸ ਦੀ ਉਪਮਾ ਵਿੱਚ, ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਸ਼ਾਂਤੀ ਦਾ ਦਿਲ ਦੂਣਾ ਹੋ ਗਿਆ।
ਪਤਨੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਕਾਲਜ ਪੜ੍ਹਦੇ ਪਤੀ ਨੂੰ ਕਿਹਾ - ਜੇ ਕਦੀ ਕਦੀ ਫੇਰਾ ਪਾ ਜਾਇਆ ਕਰੋ ਤਾਂ ਕੀ ਹਰਜ ਏ ? ਦਿਲ ਦੇ ਕੋਕੜੇ ਤਾਂ ਨਾ ਸੁੱਕਣ।
''ਜੋ ਕੁਝ ਮੈਂ ਬੇਨਤੀ ਕਰਾਂ, ਦਿਲ ਦੇ ਕੰਨਾਂ ਨਾਲ ਸੁਣੋ !'
ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤਾ ਦੁੱਖ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਹੈ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਅੱਜ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਦੇ ਤਖ਼ਤੇ ਤੋਂ ਡਿੱਗ ਪਏ ਹੋ, ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਮੇਰਾ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਮਿੱਠਾ ਸੁਪਨਾ ਟੁੱਟ ਗਿਆ।
"ਨਰਸੀ ਜੀ, ਮੇਰੀ ਪ੍ਰਭਾ ਦਾ ਮੂੰਹ ਤੁਹਾਡੇ ਵਰਗਾ ਹੀ ਸੀ- ਸਿਰਫ ਉਹਦੇ ਮੱਥੇ ਤੇ ਕੋਈ ਦਾਗ਼ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਉਹਦਾ ਬੋਲ ਵੀ ਤੁਹਾਡੇ ਵਰਗਾ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਧਸ ਜਾਣ ਵਾਲਾ ਸੀ।"